Niegdyś niemiecki cmentarz, dziś park Grabiszyński we Wrocławiu wypełniony jest monumentalnymi pomnikami natury i jednocześnie gotowymi dziełami sztuki publicznej, transkulturowymi ready-mades. Zadziwiając swoją ostrością wyrazu i bezpretensjonalnością, stanowią zasadniczy temat wystawy. Fotografie przedstawiają układy drzew w przestrzeni, która utraciła swój dawny sens. Oddziaływania dwóch kultur – polskiej i niemieckiej –
w otoczeniu rytmicznych struktur emanują szczególną energią. W projekcie tym materia ekosystemu odkrywana jest jako symboliczna przestrzeń miasta.

Wystawa subPark: Miejsca w pilskim Muzeum Staszica jest działaniem systematyzującym ujęcie tematu. W projekcie subPark to nie ludzie, ale natura jest drogowskazem kulturowych przemian miasta. Po drugiej wojnie światowej wraz z kompletną wymianą ludności miejskiej Wrocławia, przemianom uległy również obiekty sztuki publicznej i sakralnej. W miejscach dawnych niemieckich pochówków powstały nowe polskie cmentarze, osiedla i place. Płyty nagrobne wykorzystywane były do budowy obiektów sportowych (Stadion Klubu Piłkarskiego Parasol), umacniania wałów rzeki Ślęzy, jako krawężniki chodników. Były też odzyskiwane do budowy nowych nagrobków. Część poniemieckich tablic odkupiono od kamieniarza z podwrocławskiej wsi i zastosowano do budowy Pomnika Wspólnej Pamięci poświęconego tym mieszkańcom Wrocławia, których groby uległy likwidacji w czasach powojennych. Nieliczne tablice nagrobne rozrzucone na terenie parku można było zobaczyć jeszcze w 2016 roku. Obecnie złożone są na terenie małego cmentarza dziecięcego w parku Grabiszyńskim. Stały się one tematem wystawy subPark: Upadki we wrocławskiej Galerii Entropia. [...]

Struktury drzew są również inspiracją do prezentowanych na wystawie obiektów światłoczułych. Ich elementy w mniejszej skali odwzorowują kształty cmentarnych kwater i ujęte są w fotograficznych aksonometriach. Trójkąty, trapezy, wieloboki zawierają informacje zarówno o geometrycznych strukturach drzew, co również sposobach widzenia. Każdy element obiektu światłoczułego, naznaczony emulsją, absorbuje światło zależnie od miejsca usytuowania i kąta pochylenia. Obiekty te potęgują geometryczne cechy kwater, perspektywy ich oglądu, ale także wywołują procesy fotochemicznych i percepcyjnych zmian.

Wystawa subPark: Miejsca jest częścią większego projektu subPark, którego frag- mentaryczne prezentacje odbywały się w kilku galeriach w Polsce. Jedna z prac tego projektu bierze udział w przedsięwzięciu First kasseler gentlemen's evening z wystawami w Stadtmuseum Kassel (Niemcy 2017), Kassette. Für projekte (Zürich, Szwajcaria 2017) oraz Galería hoy en el arte (Buenos Aires, Argentyna 2017).

(mj)

Michał Jakubowicz – ur. 1977,  absolwent polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim oraz fotografii w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, gdzie uzyskał stopień doktora sztuk plastycznych na podstawie rozprawy Forma jako ścieżka semiozy. W pracy artystyczno-naukowej zajmuje się badaniem form wizualnych w komunikacji społecznej, strukturami i systemami obrazów technicznych.

Realizacje twórcze – fotografie, filmy, rysunki, teksty – prezentuje na wystawach w krajui za granicą. Publikował m.in. w „Artluku”, „Communication Design Magazine”, „Dykcji”, „Exicie”, „Odrze”, „Pomostach”, „Ricie Baum”.

Autor książki fotograficznej subPark (2016), książki poetyckiej Żywa mapa i bitmapa (2015), monografii twórczości Jerzego Olka Medium na białym tle (2008) oraz badań empirycznych publikowanych w ramach serii Badanie i projektowanie komunikacji (2014, 2015). Współautor antologii Poetyckie raporty z rzeczywistości, zakładki „Myślnik” na portalu o.pl, licznych katalogów artystycznych. Związany z wrocławską galerią 2p (2005–2006), krakowską Foto-Medium-Art (2007–2010) oraz grupą naukową Projektowanie Komunikacji. Wykłada na Uniwersytecie SWPS i Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

Niegdyś niemiecki cmentarz, dziś park Grabiszyński we Wrocławiu wypełniony jest monumentalnymi pomnikami natury i jednocześnie gotowymi dziełami sztuki publicznej, transkulturowymi ready-mades. Zadziwiając swoją ostrością wyrazu i bezpretensjonalnością, stanowią zasadniczy temat wystawy. Fotografie przedstawiają układy drzew w przestrzeni, która utraciła swój dawny sens. Oddziaływania dwóch kultur – polskiej i niemieckiej –
w otoczeniu rytmicznych struktur emanują szczególną energią. W projekcie tym materia ekosystemu odkrywana jest jako symboliczna przestrzeń miasta.

Wystawa subPark: Miejsca w pilskim Muzeum Staszica jest działaniem systematyzującym ujęcie tematu. W projekcie subPark to nie ludzie, ale natura jest drogowskazem kulturowych przemian miasta. Po drugiej wojnie światowej wraz z kompletną wymianą ludności miejskiej Wrocławia, przemianom uległy również obiekty sztuki publicznej i sakralnej. W miejscach dawnych niemieckich pochówków powstały nowe polskie cmentarze, osiedla i place. Płyty nagrobne wykorzystywane były do budowy obiektów sportowych (Stadion Klubu Piłkarskiego Parasol), umacniania wałów rzeki Ślęzy, jako krawężniki chodników. Były też odzyskiwane do budowy nowych nagrobków. Część poniemieckich tablic odkupiono od kamieniarza z podwrocławskiej wsi i zastosowano do budowy Pomnika Wspólnej Pamięci poświęconego tym mieszkańcom Wrocławia, których groby uległy likwidacji w czasach powojennych. Nieliczne tablice nagrobne rozrzucone na terenie parku można było zobaczyć jeszcze w 2016 roku. Obecnie złożone są na terenie małego cmentarza dziecięcego w parku Grabiszyńskim. Stały się one tematem wystawy subPark: Upadki we wrocławskiej Galerii Entropia. [...]

Struktury drzew są również inspiracją do prezentowanych na wystawie obiektów światłoczułych. Ich elementy w mniejszej skali odwzorowują kształty cmentarnych kwater
i ujęte są w fotograficznych aksonometriach. Trójkąty, trapezy, wieloboki zawierają informacje zarówno o geometrycznych strukturach drzew, co również sposobach widzenia. Każdy element obiektu światłoczułego, naznaczony emulsją, absorbuje światło zależnie od miejsca usytuowania i kąta pochylenia. Obiekty te potęgują geometryczne cechy kwater, perspektywy ich oglądu, ale także wywołują procesy fotochemicznych i percepcyjnych zmian.

Wystawa subPark: Miejsca jest częścią większego projektu subPark, którego frag- mentaryczne prezentacje odbywały się w kilku galeriach w Polsce. Jedna z prac tego projektu bierze udział w przedsięwzięciu First kasseler gentlemen's evening z wystawami
w Stadtmuseum Kassel (Niemcy 2017), Kassette. Für projekte (Zürich, Szwajcaria 2017) oraz Galería hoy en el arte (Buenos Aires, Argentyna 2017).

(mj)

Michał Jakubowicz – ur. 1977,  absolwent polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim oraz fotografii w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, gdzie uzyskał stopień doktorasztuk plastycznych na podstawie rozprawy Forma jako ścieżka semiozy. W pracy artystyczno-naukowej zajmuje się badaniem form wizualnych w komunikacji społecznej, strukturami i systemami obrazów technicznych.

Realizacje twórcze – fotografie, filmy, rysunki, teksty – prezentuje na wystawach w kraju i za granicą. Publikował m.in. w „Artluku”, „Communication Design Magazine”, „Dykcji”, „Exicie”, „Odrze”, „Pomostach”, „Ricie Baum”.

Autor książki fotograficznej subPark (2016), książki poetyckiej Żywa mapa i bitmapa (2015), monografii twórczości Jerzego Olka Medium na białym tle (2008) oraz badań empirycznych publikowanych w ramach serii Badanie i projektowanie komunikacji (2014, 2015). Współautor antologii Poetyckie raporty z rzeczywistości, zakładki „Myślnik” na portalu o.pl, licznych katalogów artystycznych. Związany z wrocławską galerią 2p (2005–2006), krakowską Foto-Medium-Art (2007–2010) oraz grupą naukową Projektowanie Komunikacji. Wykłada na Uniwersytecie SWPS i Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.